Bezoek aan township
19 juli 2017 - Johannesburg, Zuid-Afrika
Goedenavond lieve kijkbuis kinderen,
Vanmorgen is de jeugd vroeg opgestaan om spek met ei te maken voor iedereen. Aangezien de ouderen dit helaas niet doen moeten wij dit maar regelen. Na het overheerlijke spek en ei van ONS zijn we vertrokken naar een mega mall (East Rand mall) hier was alles te vinden. We hebben alle sportwinkels bezocht om op zoek te gaan naar wat nieuws voor onze collectie. Uiteindelijk is het gelukt om voor iedereen wat mee te nemen. Na het shoppen werd er nog een kop koffie (met muffin) genuttigd. ‘S middags hadden wij een afspraak met Eddie (een van de fieldworkers) om een bezoek te brengen aan de township. Op zijn Afrikaans kwamen we aan op het project, dit houdt in een half uur te laat. Gelukkig kon Eddie het wel waarderen.
Aangekomen in de township in Extension 3 (dit is een wijk van de township) begon onze tocht. Dit is een van de betere buurten van de township. Hier zijn namelijk de huizen aangelegd en gefinancierd door de overheid. Daardoor zag alles er nog redelijk goed uit. Hier beschikte de mensen ook over stromend water en stroom wat niet overal van zelfsprekend is. Nadat we eenmaal de drukke straat over waren kwamen we aan in Extension 2, hier wisselen golfplaten huisjes zich af met gebouwde stenen huisjes. Deze buurt was al een stuk minder dan Extension 3. Hier was meteen te zien dat alles in mindere staat is. Niet iedereen beschikte hier over stroom en stromend water. Na een kleine tocht kwamen we aan bij de bibliotheek. Dit was een zeer modern gebouw midden in de township. Hier zaten vooral jongeren te studeren. In het computer lokaal kwamen we een paar jongeren tegen die: bezig waren met aanmelden voor universiteiten, oefenen waren met software programmeren en cultuur van het land aan het bestuderen waren. Aangezien het vakantie is viel de drukte mee, maar tijdens de schoolperiode word deze bibliotheek druk bezocht.
Na het gesprek in de bieb zijn we verder gegaan naar Extension 1 de slechtse wijk van de township. Dit is een un-official settlement. De meeste mensen hebben hier geen stroom en stromend water. Hier bestaan de meeste huizen uit golfplaten en doen ze hun behoeftes in een gat in de grond, dit was zeer aangrijpend. Bij de plaatselijke supermarkt (Tuck Shop), dit is een container met ijzeren hekwerk ervoor waar je spullen kunt kopen zijn er door Ronald en Hugo lolly’s gekocht voor de kinderen op het project, omdat ze volgende week hun verjaardag vieren. Aangezien dit een groot aantal was en de tuck shop dit aantal niet kon bieden is door ons besloten om toch wat te kopen en hebben alle aanwezige lolly’s gekocht om deze uit te delen aan de kinderen in de township. Tijdens het uitdelen van de lolly’s hebben wij nog meer gezien van de armoede in deze buurt. Een voorbeeld hiervan was een gezin van 18 personen die verblijven in een golfplaten hutje van 4 bij 3. Het meest opvallende in de township was dat er aan de ene kant een golfplaten huisje was en ernaast een dijk van een huis. Ook opvallend was dat hun eigen terrein zeer netjes werd onderhouden en de straten werd alle rotzooi gedumpt, met het motto dit is niet ons terrein. Deze tocht was voor ons zeer indrukwekkend.
Aangekomen op het project zijn we doorgereden naar de grote Savemore gereden, dit kon je vergelijken met de Sligro in Nederland. Hier hebben de 600 lolly’s ingeslagen. Terug op het convent zijn de jongeren alweer aan de slag gegaan met het bereiden van het avondmaal. Deze keer werden het Mexicaanse wraps. Voor iedereen was deze maaltijd ‘zoals verwacht’ zeer geslaagd.
Al met al was dit een zeer geslaagde dag, waarbij het bezoek aan de township zeer indrukwekkend was. Hiermee blijkt alweer dat wij zeer gelukkig mogen zijn dat wij in ons dorpje Ulestraten geboren en getogen zijn.
Nu zitten wij te genieten van een heerlijk pilske. Tot morgen!
Groetjes,
De mannen zonder grijze haren: Remy, Wesley en Janou
De mannen met de grijze haren (ze slaan zich m.b.t. het eten wel erg hard op de borst).
Veul succes en werriks ze en geneet
groetjes Mieke
allemaal doen. Dit is toch wat anders dan het leven in Ulestraten.
Ik ken Johan en Hugo nog uit mijn G.T.I. tijd hebben samen gewerkt
Ik neem aan dat veel kinderen en volwassenen het geweldig vinden wat jullie doen. En laat die grijze mannen rustig maar wat
harder lopen. Groeten Herman.